Ndryshimi i ri i Ligjit për Mbikëqyrjen e Zyrës Hollandeze të Mirëbesimit

Akti i Mbikëqyrjes së Zyrave Holandeze të Mirëbesimit

Ndryshimi i ri i Ligjit për Mbikëqyrjen e Zyrave Hollandeze të Mirëbesimit dhe sigurimi i plusit vendas

Gjatë viteve të kaluara, sektori i besimit në Hollandë është bërë një sektor shumë i rregulluar. Zyrat e mirëbesimit në Hollandë janë nën një mbikëqyrje të rreptë. Arsyeja për këtë është se rregullatori përfundimisht ka kuptuar dhe kuptuar se zyrat e besimit janë në rrezik të madh që të përfshihen në pastrim parash ose të kryejnë biznes me palë mashtruese. Për të qenë në gjendje të mbikëqyrë zyrat e besimit dhe të rregullojë sektorin, akti i mbikëqyrjes së zyrës holandeze të besimit (Wtt) hyri në fuqi në 2004. Mbi bazën e këtij ligji, zyrat e besimit duhet të plotësojnë disa kërkesa në mënyrë që zhvillojnë aktivitetet e tyre. Kohët e fundit edhe një ndryshim tjetër në Wtt u miratua, i cili hyri në fuqi më 1 janar 2019. Ky ndryshim legjislativ nënkupton, ndër të tjera, se përkufizimi i ofruesit të vendbanimit sipas Wtt është bërë më i gjerë. Si rezultat i këtij ndryshimi, më shumë institucione hyjnë në fushën e Wtt-së, gjë që mund të ketë pasoja të mëdha për këto institucione. Në këtë artikull do të sqarohet se çfarë përfshin ndryshimi i Wtt-së në lidhje me sigurimin e vendbanimit dhe cilat janë pasojat praktike të ndryshimit brenda kësaj fushe.

Ndryshimi i ri i Ligjit për Mbikëqyrjen e Zyrës Hollandeze të Mirëbesimit dhe sigurimi i plusit të banimit

1. Sfondi i aktit të mbikëqyrjes së zyrës Hollandeze të Mirëbesimit

 Një zyrë besimi është një person juridik, kompani ose person fizik i cili, profesionalisht ose tregtar, ofron një ose më shumë shërbime besimi, me ose pa persona të tjerë juridikë ose kompani. Siç tregon edhe emri i Wtt, zyrat e besimit i nënshtrohen mbikëqyrjes. Autoriteti mbikëqyrës është Banka Qendrore Hollandeze. Pa leje nga Banka Qendrore Hollandeze, zyrat e besimit nuk lejohen të operojnë nga një zyrë në Hollandë. Wtt-ja përfshin, ndërmjet subjekteve të tjera, përkufizimin e një zyre besimi dhe kërkesat që duhet të plotësojnë zyrat e besimit në Hollandë për të marrë një leje. Wtt klasifikon pesë kategori të shërbimeve të besimit. Organizatat që ofrojnë këto shërbime përcaktohen si një zyrë besimi dhe kërkojnë leje sipas Wtt. Kjo ka të bëjë me shërbimet e mëposhtme:

  • të qenit drejtor ose partner i një personi juridik ose ndërmarrje;
  • sigurimi i një adrese ose adresa postare, së bashku me ofrimin e shërbimeve shtesë (sigurimi i vendbanimit plus);
  • përdorimi i një ndërmarrje përçuese për të mirën e klientit;
  • shitja ose ndërmjetësimi në shitjen e personave juridikë;
  • duke vepruar si një i besuar.

Autoritetet Hollandeze kanë pasur arsye të ndryshme për prezantimin e Wtt. Para prezantimit të Wtt, sektori i besimit nuk ishte, ose mezi, ishte hartuar, veçanërisht në lidhje me grupin e madh të zyrave më të vogla të besimit. Duke futur mbikëqyrje, mund të arrihet një pamje më e mirë e sektorit të besimit. Arsyeja e dytë për prezantimin e Wtt është se organizatat ndërkombëtare, të tilla si Task Forca e Veprimit Financiar, theksuan një rrezik në rritje që zyrat e besimit të përfshihen, ndër të tjera, në pastrimin e parave dhe evazionin fiskal. Sipas këtyre organizatave, ekzistonte një rrezik i integritetit në sektorin e besimit që duhej të bëhej i menaxhueshëm me anë të rregullimit dhe mbikëqyrjes. Këto institucione ndërkombëtare kanë rekomanduar gjithashtu masa, përfshirë parimin njoh-për-klientin, i cili përqendrohet në operacione të biznesit të pakorruptueshëm dhe ku zyrat e besimit duhet të dinë me kë kryejnë biznes. Qëllimi është të parandalojë që biznesi të zhvillohet me palë mashtruese ose kriminale. Arsyeja e fundit për prezantimin e Wtt është se vetë-rregullimi në lidhje me zyrat e besimit në Hollandë nuk u konsiderua e mjaftueshme. Jo të gjitha zyrat e besimit ishin subjekt i të njëjtave rregulla, pasi jo të gjitha zyrat ishin të bashkuara në një degë ose organizatë profesionale. Për më tepër, një autoritet mbikëqyrës që mund të siguronte zbatimin e rregullave mungonte. [1] Wtt pastaj siguroi që të përcaktohej një rregullim i qartë në lidhje me zyrat e besimit dhe që problemet e lartpërmendura të adresoheshin.

2. Përkufizimi i ofrimit të shërbimit të banimit plus

 Që nga prezantimi i Wtt në 2004, ka pasur ndryshime të rregullta në këtë ligj. Më 6 nëntor 2018, Senati Hollandez miratoi një ndryshim të ri në Wtt. Me aktin e ri të mbikëqyrjes së zyrës së Trustit Hollandez 2018 (Wtt 2018), i cili hyri në fuqi më 1 janar 2019, kërkesat që zyrat e besimit duhet të plotësojnë janë bërë më të rrepta dhe autoriteti mbikëqyrës ka më shumë mjete të zbatimit në dispozicion. Ky ndryshim, ndër të tjera, ka zgjeruar konceptin e 'sigurimit të vendbanimit plus'. Nën Wtt të vjetër shërbimi i mëposhtëm konsiderohej si një shërbim besimi: sigurimi i një adrese për një person juridik në ndërthurje me kryerjen e shërbimeve shtesë. Kjo quhet edhe the sigurimi i banimit plus.

Para së gjithash, është e rëndësishme të kuptoni se çfarë saktësisht kërkon furnizimi i vendbanimit. Sipas Wtt, sigurimi i vendbanimit është sigurimi i një adrese postare ose një adrese vizitore, me porosi ose një person juridik, kompani ose person fizik që nuk i përket të njëjtit grup si ofruesi i adresës. Nëse njësia ekonomike që ofron adresën kryen shërbime shtesë përveç kësaj dispozite, ne flasim për sigurimin e vendbanimit plus. Së bashku, këto aktivitete konsiderohen një shërbim besimi sipas Wtt. Shërbimet e mëposhtme shtesë ishin të shqetësuar në lidhje me Wtt vjetër:

  • dhënia e këshillave ose dhënia e ndihmës në ligjin privat, me përjashtim të kryerjes së aktiviteteve të pritjes;
  • dhënia e këshillave tatimore ose kujdeset për deklaratat tatimore dhe shërbimet përkatëse;
  • kryerja e veprimtarive në lidhje me përgatitjen, vlerësimin ose auditimin e llogarive vjetore ose sjelljen e administratave;
  • rekrutimin e një drejtori për një person juridik ose kompani;
  • aktivitete të tjera shtesë të përcaktuara me urdhër të përgjithshëm administrativ.

Sigurimi i vendbanimit, së bashku me kryerjen e një prej shërbimeve shtesë të përmendura më lart, konsiderohet një shërbim besimi nën WTT të vjetër. Organizatat që ofrojnë këtë kombinim shërbimesh duhet të kenë një leje sipas Wtt.

Sipas Wtt 2018, shërbimet shtesë janë modifikuar pak. Tani ka të bëjë me aktivitetet e mëposhtme:

  • dhënia e këshillave juridike ose ofrimi i ndihmës, me përjashtim të kryerjes së aktiviteteve të pritjes;
  • duke u kujdesur për deklaratat tatimore dhe shërbimet përkatëse;
  • kryerja e veprimtarive në lidhje me përgatitjen, vlerësimin ose auditimin e llogarive vjetore ose sjelljen e administratave;
  • rekrutimin e një drejtori për një person juridik ose kompani;
  • aktivitete të tjera shtesë të përcaktuara me urdhër të përgjithshëm administrativ.

Shtë e qartë se shërbimet shtesë nën Wtt 2018 nuk devijojnë shumë nga shërbimet shtesë nën Wtt-në e vjetër. Përkufizimi i dhënies së këshillave nën pikën e parë është zgjeruar pak dhe sigurimi i këshillës tatimore është marrë nga përkufizimi, por përndryshe ka të bëjë me pothuajse të njëjtat shërbime shtesë.

Sidoqoftë, kur Wtt 2018 krahasohet me Wtt-in e vjetër, mund të shihet një ndryshim i madh në lidhje me sigurimin e vendbanimit plus. Në zbatim të nenit 3, paragrafi 4, nën b Wtt 2018, është e ndaluar të kryhen aktivitete pa leje në bazë të këtij ligji, të cilat synojnë si sigurimin e adresës postare, ashtu edhe adresën e vizitës, siç përmendet në seksionin b të përcaktimit të shërbimeve të besimit, dhe gjatë kryerjes së shërbimeve shtesë, siç përmenden në atë pjesë, për përfitimin e një dhe të njëjtit person fizik, personit juridik ose kompani.[2]

Kjo ndalesë lindi sepse sigurimi i vendbanimit dhe kryerja e shërbimeve shtesë shpesh janë të ndara në praktikë, që do të thotë se këto shërbime nuk kryhen nga e njëjta palë. Në vend të kësaj, një palë për shembull kryen shërbime shtesë dhe më pas sjell klientin në kontakt me një palë tjetër që siguron vendbanim. Meqenëse kryerja e shërbimeve shtesë dhe sigurimi i vendbanimit nuk janë kryer nga e njëjta palë, ne në parim nuk flasim për një shërbim besimi sipas Wtt-së të vjetër. Me ndarjen e këtyre shërbimeve, gjithashtu nuk ka asnjë leje të kërkuar sipas Wtt-së të vjetër dhe detyrimi për të marrë këtë leje shmanget. Për të parandaluar këtë ndarje të shërbimeve të besimit në të ardhmen, një ndalim është përfshirë në nenin 3, paragrafi 4, nënparagrafi Wtt 2018.

3. Pasojat praktike të ndalimit të ndarjes së shërbimeve të besimit

Sipas Wtt-it të vjetër, aktivitetet e ofruesve të shërbimeve që veçojnë sigurimin e vendbanimit dhe kryerjen e aktiviteteve shtesë, dhe i kryejnë këto shërbime nga palë të ndryshme, nuk bëjnë pjesë në përkufizimin e një shërbimi besimi. Sidoqoftë, me ndalimin nga neni 3, paragrafi 4, nënparagrafi 2018, është gjithashtu e ndaluar për palët që ndajnë shërbimet e besimit të kryejnë veprimtari të tilla pa leje. Kjo nënkupton që palët që dëshirojnë të vazhdojnë të kryejnë aktivitetet e tyre në këtë mënyrë, kërkojnë një leje dhe prandaj gjithashtu bien nën mbikëqyrjen e Bankës Kombëtare Hollandeze.

Ndalimi nënkupton që ofruesit e shërbimeve të ofrojnë një shërbim besimi sipas Wtt 2018 kur ato kryejnë veprimtari që kanë si synim sigurimin e vendbanimit dhe kryerjen e shërbimeve shtesë. Prandaj, një ofrues shërbimesh nuk lejohet të kryejë shërbime shtesë dhe më pas ta sjellë klientin e tij në kontakt me një palë tjetër që ofron vendbanim, pa pasur leje sipas Wtt. Për më tepër, një ofrues i shërbimit është nuk lejohet të veprojë si ndërmjetës duke sjellë një klient në kontakt me palë të ndryshme që mund të ofrojnë vendbanim dhe të kryejnë shërbime shtesë, pa leje.[3] Ky është edhe rasti kur ky ndërmjetës nuk ofron vendbanim vetë, ose kryen shërbime shtesë.

4. Referimi i klientëve tek ofruesit specifikë të vendbanimit

Në praktikë, shpesh ka palë që kryejnë shërbime shtesë dhe më pas i referohen klientit tek një ofrues specifik i vendbanimit. Në këmbim të kësaj kërkese, ofruesi i vendbanimit shpesh i paguan një komision palës që i referohej klientit. Sidoqoftë, sipas Wtt 2018, nuk lejohet më që ofruesit e shërbimeve të bashkëpunojnë dhe të veçojnë qëllimisht shërbimet e tyre në mënyrë që të shmangen Wtt. Kur një organizatë kryen shërbime shtesë për klientët, nuk lejohet t'i referohet këta klientë tek ofruesit specifikë të vendbanimit. Kjo nënkupton që ekziston një bashkëpunim midis palëve që ka për qëllim shmangien e Wtt. Për më tepër, kur merret një komision për referime, është e qartë se ekziston një bashkëpunim midis palëve në të cilat shërbimet e besimit janë të ndara.

Artikulli përkatës nga Wtt flet për kryerjen e aktiviteteve për qëllim të dy ofrojnë një adresë postare ose një adresë vizitore dhe gjatë kryerjes së shërbimeve shtesë. Memorandumi i ndryshimit i referohet duke e sjellë klientin në kontakt me parti të ndryshme. [4] Wtt 2018 është një ligj i ri, kështu që në këtë moment nuk ka ndonjë vendim gjyqësor në lidhje me këtë ligj. Për më tepër, literatura përkatëse diskuton vetëm ndryshimet që sjell ky ligj. Kjo do të thotë që, në këtë moment, nuk është ende e qartë se si ligji do të funksionojë saktësisht në praktikë. Si rezultat, ne nuk e dimë në këtë moment se cilat veprime bien saktësisht në përkufizimet e 'synuar' dhe 'kontaktit me të'. Prandaj, aktualisht nuk është e mundur të thuhet se cilat veprime bien saktësisht nën ndalimin e nenit 3, paragrafi 4, nën b Wtt 2018. Sidoqoftë, është e sigurt që kjo është një shkallë rrëshqitëse. Referenca për ofruesit specifik të vendbanimit dhe marrja e një komisioni për këto referime konsiderohet si sjellja e klientëve në kontakt me një ofrues të vendbanimit. Rekomandimi i ofruesve specifik të vendbanimit me të cilin dikush ka përvojë të mirë paraqet rrezik, megjithëse klienti në parim nuk i referohet drejtpërdrejt një ofruesi të vendbanimit. Sidoqoftë, në këtë rast përmendet një ofrues specifik i vendbanimit që klienti mund të kontaktojë. Ekziston një mundësi e mirë që kjo të shihet si 'sjellja e klientit në kontakt' me një ofrues të vendbanimit. Në fund të fundit, në këtë rast klienti nuk ka pse të bëjë ndonjë përpjekje vetë për të gjetur një ofrues të vendbanimit. Ende është pyetja nëse flasim për 'sjelljen e klientit në kontakt' kur një klient referohet në një faqe të plotë të kërkimit në Google. Kjo pasi që duke vepruar kështu, nuk rekomandohet asnjë ofrues specifik i vendbanimit, por institucioni i ofron klientit emrat e ofruesve të vendbanimit. Në mënyrë që të sqarohet se cilat veprime bien saktësisht brenda fushës së ndalimit, dispozita ligjore do të duhet të zhvillohet më tej në praktikën gjyqësore.

5. Përfundim

Shtë e qartë se Wtt 2018 mund të ketë pasoja të mëdha për palët që kryejnë shërbime shtesë dhe në të njëjtën kohë referojnë klientët e tyre në një palë tjetër që mund të sigurojë vendbanim. Sipas Wtt-së të Vjetër, këto institucione nuk hynin brenda fushëveprimit të Wtt-së dhe për këtë arsye nuk kërkonin leje sipas Wtt. Sidoqoftë, që nga koha kur Wtt 2018 ka hyrë në fuqi, ekziston një ndalim për të ashtuquajturën ndarje të shërbimeve të besimit. Tani e tutje, institucionet që kryejnë veprimtari që përqendrohen si në sigurimin e vendbanimit, ashtu edhe në kryerjen e shërbimeve shtesë, bien në objektin e Wtt dhe duhet të marrin një leje sipas këtij ligji. Në praktikë, ka shumë organizata që kryejnë shërbime shtesë dhe pastaj i referojnë klientët e tyre tek një ofrues i vendbanimit. Për secilin klient që ata i referohen, ata marrin një komision nga ofruesi i vendbanimit. Sidoqoftë, që nga hyrja në fuqi e Wtt 2018, nuk është më e lejuar që ofruesit e shërbimeve të bashkëpunojnë dhe të veçojnë qëllimisht shërbimet në mënyrë që të shmangen Wtt. Organizatat që punojnë mbi këtë bazë, prandaj duhet të marrin një vështrim kritik në aktivitetet e tyre. Këto organizata kanë dy mundësi: ata rregullojnë aktivitetet e tyre, ose ato përfshihen në fushën e Wtt-së dhe për këtë arsye kërkojnë leje dhe i nënshtrohen mbikëqyrjes së Bankës Qendrore Hollandeze.

Kontakt

Nëse keni pyetje ose komente pasi të keni lexuar këtë artikull, ju lutem mos ngurroni të kontaktoni z. Maxim Hodak, avokat në Law & More përmes maxim.hodak@lawandmore.nl, ose z. Tom Meevis, avokat në Law & More përmes tom.meevis@lawandmore.nl, ose telefononi +31 (0) 40-3690680.

 

[1] K. Frielink, Toezicht Trustkantoren në Nederland, Deventer: Wolters Kluwer Nederland 2004.

[2] Kamerstukken II 2017/18, 34 910, 7 (Nota van Wijziging).

[3] Kamerstukken II 2017/18, 34 910, 7 (Nota van Wijziging).

[4] Kamerstukken II 2017/18, 34 910, 7 (Nota van Wijziging).

Law & More